Dobra Nowina
Drodzy Przyjaciele, dziękując za wszystko, co zrobiliście i co robicie dla naszej misji tutaj w Burkina Faso, pozwólcie, że napiszę kilka słów na temat ewangelizacji czyli przekazywaniu Dobrej Nowiny.
Ale o jakiej nowinie tu mówimy? Czy o wiadomościach z Internetu, gazet czy telewizji, które dzisiaj są ważne, a jutro już nikt o nich nie pamięta? Ależ nie! Jest to opowieść o wydarzeniu, które nie ma początku i końca, jest to opowieść o tym, że: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.” (J 3,16). Bóg nie posłał swego Syna, by świat osądził, ale po to by go zbawił. Właśnie tak! Jest to niesamowita wiadomość: Bóg nas kocha i jeżeli uwierzymy i przyjmiemy tę miłość tak bardzo konkretną, wcieloną w Jego Syna Jedynego, otrzymamy życie wieczne!
Źródłem przekazywania Dobrej Nowiny jest radość spotkania z ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Chrystusem, która każe nam iść do innych aby opowiadać i dzielić się tym, co „otrzymaliśmy za darmo” (Mt 10,8). Tak rozumiana ewangelizacja urzeczywistnia się dla mnie w aktywności duszpasterskiej parafii w Sabou, którą opisałbym w trzech punktach:
-
Zwykła duszpasterska troska o przekazywanie Słowa Bożego i Sakramentów tym, którzy spotkali się już z Chrystusem i proszą o rozwój „łaski”.
-
Aktywność duszpasterska wśród tych, którzy zostali ochrzczeni, ale gaśnie ich płomień otrzymany na chrzcie. Poprzez Sakrament pojednania, rekolekcje, rozmowy, wizyty w rodzinach, staramy się obudzić nowe i piękne życie, które dał nam Bóg.
-
Trzecia kategoria to ludzie którzy pierwszy raz słyszą o Chrystusie, nie znają Go i żyją w ignorancji Boga. Jest jeszcze wielu, którzy sądzą, że Bóg jest daleko, że jest sędzią, który pragnie poświęceń i smutków i tylko karze za każdy błąd. Jednak światło Chrystusa porusza nas aby zaświadczyć i otworzyć drogę do tych ludzi.
Dla każdej z tych osób istnieje potrzeba posiadania struktur, takich jak ta piękna kaplica, którą razem z wami budujemy w Bourou. Szczerze mówiąc, nie wiem jak Wam dziękować za pomoc w jej budowie. Modlę się do naszego Pana, który mówi, jak ważne jest to co robicie. Moje słowa choć pełne wiary, zostaną zapomniane, ale mury kaplicy i jej piękno pozostaną żeby dać korzenie i stabilność w głoszeniu Dobrej Nowiny o Bożej miłości.
Niech Pan napełni was swoją łaską za to, co robicie, za wasz udział w ewangelizacji. Mam też nadzieję, że również inne wspólnoty znajdą w was świętych współpracowników w ewangelizacji i niech ona będzie zawsze stała i piękna.
Dziękuję bardzo
o. Giacomo
